Hallo allemaal,

En een zware bergtocht is het zeker geworden.

Vanuit Luang Prabang was het erg leuk wegfietsen. Eerst nog een continental breakfast en dan tussen al die brommertjes de stad uit. Het ging 25km heel lekker toen de klim van 15km gestaag omhoog begon. Dat was een hele kluif. Het werd snel erg rustig op de weg. Op een moment zagen we een man met een hond op het asfalt aan de rand van de weg liggen slapen. Dat hadden we nog niet gezien. Als er een dorpje was dan waren het bamboe huisjes met veel stof, bloot kindje erbij er eventueel nog kleine varkens om het huis heen en naar ons Sawadee roepen. Wij zijn een attractie voor de kinderen. Ouderen zijn bezig zich in leven te houden en hebben het niet zo op die vreemde buitenlanders. Zij drogen rijst, maken manden, wassen of doen niets. Het is armoe. Maar iedereen heeft wel een satelliet tv en een (oude) Nokia mobiel. Engels spreken ze hier echt niet, geen woord. Dat maakt de zaak niet eenvoudiger. Nadat de 15km klim voorbij was deden we de 16km afdaling en kwamen in een dorpje. De tocht ging door met een 20km klim. Dat konden we niet meer. In dit dorp zou eventueel nood onderdak zijn. Dus wij vragen. Maar niemand leek ons te willen helpen. We kregen een half antwoord of men keek ons niet aan. Dat was een behoorlijk vervelend gevoel. We wilden ook proberen of we met een auto 20km berg op gebracht konden worden. Niets lukte en dan zit er niets anders op dan verder fietsen. Dat gaat dus 8 uur 's avonds worden, twee uur na zonsondergang... we begonnen aan de klim en riepen weer Sawadee tegen een man en vrouw die een pickup-truck hadden staan bij het huis. Zij antwoorden ook heel vrolijk dus Maya dacht, we draaien om en vragen hen vervoer. Na de prijsonderhandeling gingen de fietsen op de auto en gingen we onderweg. Zij waren blij met het geld en wij met de lift. We hebben gegeten en geslapen in een guesthouse voor land arbeiders. Het is hier echt heel basic. In het badhok staat een grote emmer (halve grijze bak) met een kom daarin. Met die kom schep je het water over je heen. Best fris douchen zo. Het toilet zijn natuurlijk voetstappen en doortrekken doe je door met een bakje water uit een emmer te scheppen en in de wc te gooien. Koken doen ze op houtvuur en je kunt er gewoon bij gaan zitten en kijken. Op straat kwamen er nog twee Duitse fietsers voorbij. We hebben ze laten zien waar ons guesthouse was. We hebben samen de avond doorgebracht.

's Morgens vroeg opgestaan en direct de fiets op. We hebben niet zoveel geld meer en hier zijn geen pin automaten. Wellicht dat we die aan het eind van de dag vinden. Dus nu even geen ontbijt maar de laatste evergreen en een banaan. Het was weer erg bergachtig, overal waar je iets kan kopen verkoopt men alleen drinken chips en koek. Wij konden niets vinden behalve dat er soms bananen lagen. Eigenlijk willen we snel de bergen uit. Dit is voor ons niet leuk meer. Het verschil tussen arm en rijk is veel te duidelijk terwijl ook wij in een hulpbehoeftige situatie komen (we hebben gewoon eten en een slaapplek nodig en kunnen vooral het eten niet makkelijk vinden). Er rijden ook steeds geblindeerde busjes hier, volgens mij zitten daar toeristen in, kijken naar de armoede. Ik denk dat wij dit toch wel anders beleven.

Afijn we hebben het gered maar in dit grotere dorp is ook geen pin automaat :). We hebben weer een guesthouse, iets minder primitief (we hebben nu een eigen kliko om te wassen en eigen voetstappen in plaats van gedeeld met vele anderen).

De was gedaan, maar waar moeten we die ophangen?

Er wordt gewezen op een raam waar twee stoelen voor staan en dan loopt het meisje weer weg. Wij naar het raam en ik denk dat zal ik maar open zetten anders gaat het nooit drogen. Moet je dus het raam uitklimmen het dak op en daar kun je de was ophangen.

De laatste verassing kregen we toen we achter de sloppenhuisjes keken. Daar zat een schitterend marktje met fruit, rijst, vogeltjes en nog veel meer. Blijkbaar is er toch veel als je het maar weet te vinden.

Morgen op weg naar Kasi eindelijk weer een grotere plaats met pin automaat (hopen we). We zijn nu in Muang Phou Khoun.

Groetjes,

Maya & E-J